W numerze 62. „Szańca Chrobrego” z 2003 roku przeczytałem nekrolog:
10 grudnia 2002 r. w Krakowie w wieku 83 lat zmarł śp. Maciej Korwin-Piotrowski, podharcmistrz, prawnik, działacz niepodległościowy. Więziony w czasie wojny na Pawiaku, potem w Wiśniczu, odbity przez AK w 1944 r. Rok później aresztowany przez UB i skazany na karę śmierci – zamienioną potem na długoletnie więzienie m.in. 8 lat w Rawiczu. W 1956 r. zwolniony z więzienia. Od powstania aktywny członek Klubu Przyjaciół „Szańca”. Pochowany w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Batowickim w Krakowie.
Zaciekawiła mnie ta postać. Okazało się, że to człowiek o niesamowitej biografii…
Maciej Korwin-Piotrowski ps. „Krzysztof” urodził się w Warszawie 20 listopada 1919 roku. Ukończył gimnazjum im. Jana Zamoyskiego w Warszawie. Był nie tylko podharcmistrzem, ale także komendantem szczepu i członkiem Kręgu św. Jerzego (Ogólnowarszawski Krąg Starszoharcerski). Krąg tworzyli młodzi, ideowi ludzie o nastawieniu patriotyczno-narodowym, bez powiązań politycznych. Był także członkiem szkolnych grup Organizacji Narodowo-Radykalnej, potem Organizacji Polskiej. Przed wybuchem wojny skończył dwa lata prawa na Uniwersytecie Warszawskim.
W czasie II wojny światowej Maciej Korwin-Piotrowski, pod pseudonimem „Krzysztof”, zaangażował się w działalność ruchu oporu. Został zaprzysiężony do Organizacji Wojskowej Związek Jaszczurczy i Ekspozytury wywiadu ofensywnego Armii Krajowej kryptonim „741”, później kryptonim „Lombard”. Ekspozytura „741” powstała w 1940 roku. Jej pierwszym kierownikiem był oficer wywiadu w armii „Poznań” mjr Stanisław Olechnowicz. Zbierano informacje wywiadowcze z terenu Generalnej Guberni oraz z ziem polskich włączonych do III Rzeszy Niemieckiej. Jesienią 1944 roku, przy zachowaniu pełnej autonomii, podporządkowano Ekspozyturę „741” Armii Krajowej, nadając jej nowy kryptonim „Lombard”. Po aresztowaniu mjr. Olechnowicza przez gestapo kierownictwo Ekspozytury objął kpt. Janusz Żongołłowicz ps. „Jerzy Werner”. Z Ekspozyturą współpracował również mjr Tadeusz „Dada” Iłłakowicz ps. „Krakowski”, „Zawisza”. Jej meldunki na temat niemieckich pocisków V1 i V2 zostały wysoko ocenione przez Brytyjczyków.
W dniu 14 października 1941 roku Maciej Korwin-Piotrowski ps. „Krzysztof” aresztowany został przez gestapo. Po rocznym pobycie w niemieckim więzieniu na Pawiaku w Warszawie przewieziono go do Krakowa, gdzie w lutym 1944 roku sądzony był przez niemiecki Sąd Najwyższy (Obergericht). W lipcu 1944 roku odbity został przez żołnierzy AK z więzienia w Wiśniczu k. Krakowa. Ponownie zaangażował się w działalność niepodległościową i już od sierpnia 1944 roku pełnił funkcję zastępcy kierownika wywiadu Narodowej Organizacji Wojskowej/Narodowego Zjednoczenia Wojskowego w Krakowie. W dniu 10 maja 1945 roku aresztowany został przez funkcjonariuszy Urzędu Bezpieczeństwa i przewieziony do więzienia na warszawskim Mokotowie. Komunistyczny sąd w dniu 10 października 1945 roku, z art. 1. Dekretu PKWN „O ochronie Państwa”: za udział w związku mającym na celu „obalenie demokratycznego ustroju Państwa polskiego” skazał Macieja Korwina-Piotrowskiego na karę śmierci, zamienioną w ramach amnestii na 15 lat więzienia. Karę odsiadywał m.in. w Rawiczu, Potulicach i w kamieniołomach w Piechocinie. Wyszedł z więzienia w styczniu 1956 roku. Zamieszkał w Krakowie. Ożenił się w 1958 roku. Miał dwie córki. W dniu 29 maja 1959 roku uzyskał tytuł magistra prawa na Uniwersytecie Jagiellońskim. Do emerytury pracował jako główny księgowy i biegły dyplomowany.
