Na wniosek Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych została awansowana postanowieniem Ministra Obrony Narodowej z dnia 8 listopada 2022 roku Stanisława Drzewiecka.
Kapitan Stanisława Drzewiecka przyszła na świat 24 listopada 1926 r. w miejscowości Skłoby (obecnie woj. mazowieckie). W jej miejscowości stacjonował na przełomie 1939/1940 oddział mjr. Henryka Dobrzańskiego ps. „Hubal”. Po zwycięskiej bitwie pod Huciskami 11 kwietnia 1940 r. Niemcy spalili wieś Skłoby oraz wymordowali wszystkich mężczyzn od 16 do 60 roku życia. Wtedy Stanisława Drzewiecka straciła ojczyma, przyjaciół i sąsiadów oraz rodzinny dom. Wkrótce dzięki ciężkiej pracy udało się odbudować stracony dobytek. W maju 1942 r. została zaprzysiężona do Armii Krajowej. Przyjęła pseudonim „Dziarska”. W placówce „Skłoby” pełniła funkcje łączniczki oraz sanitariuszki. Pewnego dnia do wioski przybył oddział „Doliniaków”. W swoim domu ukrywała jej żołnierza – Witolda Drzewieckiego ps. „Zawisza”. Po zakończeniu działań wojennych wyszła za niego za mąż. Niestety, kolejna komunistyczna okupacji zmusiła ich do podjęcia dalszej walki. Mąż rozpoczął służbę jako zastępca komendanta placówki w organizacji Wolność i Niezawisłość (WiN), natomiast pani Stanisława dostarczała meldunki do odpowiednich osób. 2 stycznia 1947 r. „Zawisza” został aresztowany przez UB i wywieziony do siedziby Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Końskich. Stanisławie Drzewieckiej, będącej wtedy w zaawansowanej ciąży, niczego nie udowodnili. Mimo tego była szykanowana i prześladowana przez bezpiekę. Kiedy jej mąż był bestialsko torturowany, ona pokonywała pieszo dzień za dniem kilkadziesiąt kilometrów, by uzyskać informacje o losie męża. 26 sierpnia 1947 r. został skazany na 10 lat więzienia. Przeszedł najcięższe więzienia m.in. w Rawiczu i Strzelcach Opolskich. Dzięki ogłoszonej amnestii, jego wyrok został skrócony i wyszedł na wolność w 1952 r. W maju 1954 r. Stanisława i Witold przenieśli się z rodziną do Sławna. Do emerytury pracowała w Zakładzie Odzieżowym „Sławnianka”. Swoją działalność wojenną ujawniła dopiero w 1989 r.
Członek Związku Inwalidów Wojennych RP oraz Związku Żołnierzy Narodowych Sił Zbrojnych. Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem Pro Patria, Kombatanckim Krzyżem Zwycięstwa.
